Dit onderzoek richtte zich op de inzetbaarheid van draadloze afrastering (virtual fence) ter bescherming van biodiversiteit in weilanden, specifiek weidevogelnesten en greppels. Gedurende vijf weken droegen tien melkkoeien gps-halsbanden die gebruikt werden om begrazing binnen bepaalde zones te beperken. Het experiment vond plaats op de Dairy Campus in Leeuwarden, met toenemende complexiteit in uitsluitingen. Belangrijke bevindingen zijn dat met het geteste systeem een minimale uitsluitingsgrootte van 15 meter diameter vereist was om weidevogelnesten effectief te beschermen. Kleiner uitgevoerde zones bleken niet haalbaar vanwege GPS-nauwkeurigheid en foutgevoeligheid bij het intekenen. Voor greppels was een minimale breedte van 8 meter aan weerszijden nodig om begrazing te voorkomen. Smalle zones verhoogden verwarring en risico op schokken bij koeien. De gemiddelde succesratio van het systeem was hoog (99%), wat aangeeft dat koeien het systeem goed begrepen en elektrische schokken grotendeels vermeden. De vertrouwensratio, die interactie met het systeem weerspiegelt, nam gedurende de proef toe van 17% naar 57%. Er was geen indicatie van negatieve effecten op dierenwelzijn. De resultaten tonen aan dat draadloze afrastering effectief kan zijn voor biodiversiteitsbeheer, maar dat technologische verbeteringen nodig zijn, zoals nauwkeuriger gps-systemen en intuïtievere software voor mens en koe. Ook moet er gekeken worden naar bredere effecten en inzetbaarheid in praktijksituaties. Verder onderzoek moet zich richten op langetermijneffecten op dierenwelzijn, interactie tussen weidevogels en draadloze afrastering, en de mogelijkheid om natte plekken en greppels effectief uit te rasteren. Dit onderzoek onderstreept de potentie van draadloze afrastering als innovatieve en flexibele oplossing voor het beschermen van biodiversiteit in combinatie met het toepassen van weidegang.