De biologische sector laat zich in het publieke debat graag kwalificeren als hoogwaardig natuurinclusief. De vraag die biologische boeren regelmatig krijgen is of dat ook daadwerkelijk zo is. Er ontbreekt op dit moment echter nog een wetenschappelijke onderbouwing en ook de Europese verordening 2018/848 voor de biologische productie en etikettering (in dit rapport ‘de EU-verordening’ genoemd) schrijft weinig concreet zichtbare natuurinclusieve maatregelen voor (Europese Commissie, 2018).

Gras is de basis voor het melkveebedrijf. Het winnen ervan verdient dan ook alle aandacht. Bijsturen met andere producten is kostbaar, omdat dit vaak relatief dure producten zijn. Vooral voor de biologische landbouw. Dat stelde rundveehouderijspecialist Arjan Mulder van ABZ Diervoeding vorige week tijdens het ABZ Bio Event in het Drentse Meppel. ‘Met gras en mais kun je het meest sturen. Wanneer dat goed zit, loopt het hele bedrijf gemakkelijker. Het is eigenlijk het grootste productiemiddel om melk te maken.’

Binnen het CCBT-project ‘klimaatadaptieve zonnebloemteelt voor een betere melkkwaliteit’ willen we de teelt van zonnebloemen en hun potentieel als ruwvoergewas voor biologisch melkvee onderzoeken. Daarnaast willen we graag kijken of je zonnebloemen als tweede gewas kunt telen, na het verbouwen van een wintergraangewas. Waarom zouden we zonnebloemen telen als voeder voor melkvee?

In de biologische varkenshouderij staat het verschaffen van een ijzerinjectie aan jonge biggen, zoals dat reeds jaren wordt toegepast, onder druk. Of het verschaffen van een routinematige injectie met ijzer binnen het kader van een biologische bedrijfsvoering past, valt te bediscussiëren. Dit leeft ook bij certificeringsorganisaties. Deze vragen zich luidop af of er geen alternatieven voor handen zijn. Het eerste onderzoek omtrent dit topic dateert al van jaren terug. Ook in tussentijd werd er het één en ander onderzocht.